Zo ver naar het noorden als we vandaag zijn gekomen is geen van ons ooit geweest. De Sognefjord in Noorwegen vorig jaar was het noordelijkst maar vanaf nu is elke kilometer een nieuw record. Het gaat allemaal lekker vlotjes en ongemerkt vliegen de afstanden onder de Citroen door. We hebben er al een eland op geplakt zodat ze er helemaal bij hoort.
Vanmorgen even gewinkeld in Mora onder een stralend blauwe lucht. Daar een klein handgemaakt Dalarna-paardje gekocht, hét typische souvenir van deze streek.
Via Orsa en Sveg vervolgden wij onze route over de E45, daarna reden we eerst dwars door de ongerepte natuur over kleine verbindingswegen, later langs de grasgroene lokale skigebieden naar de bestemming van vandaag, die we overigens niet makkelijk konden vinden. We stonden in een minuscuul dorpje met de juiste naam, maar het huisje was zeker 15 km verder. Dat is een echt lief hutje, we hebben allemaal een eigen bedstee met gordijntjes.
In het restaurant werd een vast keuzemenu geserveerd. De kaart was echter alleen in het Zweeds dus vroegen wij om uitleg in het Engels, waarop de meeluisterende kok ons vroeg: “Do you know Rudolph, with the red nose?” Aha, rendiervlees dus! Lekker voor onze Willem, de dames gingen toch maar voor de zalmforel. Heerlijk gegeten terwijl een lokaal bandje zorgde voor gezellige Zweedse volksmuziek.
Tot morgen allemaal!
